رباعی - مهدی یعقوبی

ما رایت خورشید به کف داشته ایم

در سینه خود بذر جنون کاشته ایم
ژرفای شب تیره در اعماق قفس

انبار مهمات   دل   انباشته ایم

پس از 32  سال هنوز که هنوز است آن شعله های آتشی که در زندانهای مخوف و تخت های شکنجه و رویارویی های  مستقیم  پس از آزادی از سلولهای تنگ و تار با  آدمکشان   رژیم جمهوری  اسلامی  در چانم زبانه میکشید  ، در دلم فروزان است و هر روز شعله ور تر میگردد .

در طول این سالها حتی یک لحظه تن به یاس و خمودی نداده ام  و یقین دارم تا دم آخر و حتی پس از مرگم از اشعارم زبانه خواهد کشید  . این لهیب آتش خاموش شدنی نیست  چرا که از خون و رنج و شکنج سرکوب شدگان  مایه گرفته است  از عشق به آزادی .